Deze zomer zijn we naar Italië op vakantie geweest. Het was alweer een aantal jaar geleden dat we daar voor het laatst waren geweest, dus naast nieuwe plaatsen, hebben we ook wat favoriete plekjes aangedaan. Zo ook Montepulciano. Een heerlijk bergdorpje dat ten zuiden van Toscane ligt, zo’n uur rijden vanaf Siena. Het ligt letterlijk op een berg, dus bereid je voor op het betere klim- en slenterwerk. Maar het is het waard, want zoals we er de vorige keer achter kwamen; er ligt bovenaan de berg iets heerlijks op je te wachten!
Wijn is fijn
Wanneer je in Nederland bij een goede Italiaan gaat eten, kán het zo maar zijn dat je een wijntje drinkt uit Montepulciano. De wijn uit deze streek is erg geliefd en op elke straathoek vind je hier dan ook een ‘Enoteca.’ Dit is een wijnwinkel waar je wijn kunt proeven én voor een mooie prijs de wijn uit deze streek kunt kopen.
Life is too short to drink bad wine
Bij sommige enoteca’s hebben ze een klein keukentje, waaruit de meest simpele maar heerlijke gerechten komen, om je wijn te vergezellen. Zo ook bij La Dolce Vita. Dit schattige zaakje, dat van binnen een ware wijnkelder is, had zo’n 5 jaar geleden alleen een klein keukentje waar ze alleen maar koude hapjes uit konden serveren. En nu 5 jaar later, is het goed te zien dat ze zijn gegroeid; ze hebben een iets grotere keuken en er komen nu ook warme gerechten de keuken uit. Het eten is eerlijk en simpel, de gerechten worden gemaakt met wat er die dag op de markt is te krijgen.
Bij ons glas wijn, die natuurlijk uit Montepulciano moést komen, kregen we een plateau met hapjes geserveerd. Dit is iets wat je veel in Italië tegenkomt en zouden de Nederlandse horecagelegenheden een voorbeeld aan kunnen nemen. Als dit plateau is verorberd word langzaamaan de trek aangewakkerd, want de meest heerlijk geuren komen je vanuit de keuken tegemoet.
La Dolce Vita
Wij hebben vooraf een Caprese salade besteld en gedeeld met z’n twee. En dat was een verstandige keuze, want dit was een mega-grote portie!
Daarna hebben ik een panzanella besteld, dé traditionele Italiaanse broodsalade. Hierna had ik geen plek meer voor een tweede of derde ronde. Onbegrijpelijk hoe de Italianen dat toch voor elkaar krijgen, om zóveel achter elkaar te eten.
Wij hebben in plaats daarvan een dessert besteld en hier werd ik me toch een partij blij van! Het was een soort krentenbrood met amandelmeel gemaakt. Bij de sneetjes brood kregen we een straf kopje espresso om er overheen te gieten. Bij het dessert kregen we nog een fijn glas dessertwijn, die de sommelier voor ons had uitgezocht. Ik ben nog nooit zo stil geweest van ‘een stukkie krentenbrood….’
De bediening is superleuk en aangezien de eigenaar – die in de winkel staat, maar ook je bestelling komt opnemen buiten op het terras – van onze leeftijd is, voel je je ook niet zo suf als je wat wilt vragen over een bepaalde wijnsoort. Een lekker ongedwongen en vriendelijke sfeer dus.
Ga je naar Montepulciano? Zorg dan dat je je rond een uur of 4 op het terras van La Dolce Vita nestelt, op een van de bankjes voor de deur en laat alle heerlijkheden op je afkomen. Laat je in de watten leggen door Christian en verwen jezelf met een mooi glas wijn en een overheerlijk hapje. Laat je verbazen over de mensen die voorbij klimmen, de straatartiesten die je vermaken of de tonnenrollers die aan het oefenen zijn voor hun jaarlijkse toernooi.
Dit bezoek aan Montepulciano voelde als thuiskomen en het zal dan ook zéker niet de laatste keer zijn dat we hier een tafeltje bezet houden.
Arriverdeci!
De foto’s die je hier ziet zijn van DeedyLicious, alleen gemaakt in een tijd dat de blog nog een andere naam had.