Zo’n 10 jaar geleden, voordat ik begon met draaien, stond ik achter de bar van een jongerencentrum in Berkel en Rodenrijs. Hier begon ik met mijn eerste biertjes te tappen. Al snel zag ik dat, wat er achter de DJ-booth gebeurde, veel interessanter was. Na sluitingstijd vond ik het dan ook leuk om eens te proberen wat plaatjes te mixen en al gauw voelde ik dat ik dat meer wilde doen. Maar dan voor ‘echt’ publiek, in plaats van je afgematte collega’s die nog een laatste biertje zaten te happen.
What do you say to the DJ? Doei!
Niet snel daarna ging er een DJ weg, hij had een andere plek gevonden waar hij zijn kunsten mocht vertonen. Dat klonk als muziek in mijn oren, want dit hield in dat er een plekje vrij kwam! Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en mezelf voorgesteld als vervanger. Uiteraard mocht ik op de meest oninteressante uurtje de plaatjes draaien, maar hey; ik stond er wel!
Niet al te lang nadat ik begon met draaien, bekroop mij het gevoel dat ik mezelf nog geen echte DJ wilde noemen. Iedereen gaf mij deze benaming wel, maar ik vond dat je dat pas mocht zeggen van mij, als ik met vinyl kon draaien. Helaas had ik in die tijd helemaal geen betaald draai-werk, dus ik kon dat bij lange na niet betalen. Want die draaitafels waren vreselijk duur!
Dronken mensen vertellen de waarheid
Op zo maar een zaterdag avond belande ik met een vriendinnetje in Spetters (oeps…guilty!). Ik kende de barmannen een beetje aangezien we daar wel vaker kwamen (oeps…even more guilty!). En op deze avond kwam ik Tim tegen in zijn casual outfit. We raakte aan de praat en wist me te vertellen dat hij voor zichzelf ging beginnen. En zo afwachtend en ingetogen als ik normaal ben, met al aardig wat bakkies op schoot ineens uit mijn mond; “Zeg Tim, heb je dan niet een DJ nodig?” Eerst keek hij me glazig aan en ik dacht, “muts wat zeg je nou!” Hij reageerde er niet echt op en wuifde het weg met een grapje. Een uur later kwam hij er toch nog maar eens op terug, want tja: “Een lekker wijf achter de draaitafels, dat zou eigenlijk helemaal niet zo gek zijn.”
Nadat ik een CD-tje voor hem had gebrand, met daarop een selectie van wat ik al dan niet draaide, kreeg ik zijn ‘veto’. Ik was officeel DJ van Grand Café Vrienden en had gewoon een betaalde (!) DJ job binnen geharkt, cool!
For the very first time
Nu werd ik toch wel een beetje zenuwachtig, want ik moest het toch gaan waarmaken. Nerveus ‘as hell’, ik had namelijk wel het gevoel dat ik me compleet naar binnen had gebluft, hihi! De eerste paar avonden stond ik dan ook te shaken als rietje, maar na een half uur hield dat gelukkig op.
En dan komen we nog even terug op een paar alinea’s terug. Ik vond mezelf toen nog stééds geen DJ, aangezien ik voor mezelf het doel had gesteld, dan eerst met vinyl te moeten kunnen draaien. Gelukkig stonden er in een hoek nog twee Technics die niet meer werden gebruikt. Deze kwamen uit de inventaris van Subliem en heb ik vaak mogen lenen. Later heb ik ze overgenomen, aangezien er niet veel meer mee werd gedaan. Dit heb ik gekocht van mijn eerste ‘draai-centjes.’ Je snapt; deze gaan ook nooit meer weg.
Ik heb toen in mijn woonkamer (mijn huis was een postzegel, dus nergens anders was er plek voor) een grote plank aan de muur laten maken door mijn vader. Hierop konden de draaitafels staan en daarboven hingen de boxen aan mijn muur. Een eethoek, daar was geen plek meer voor. Maar tja, wie wil dat nou wanneer je in je eentje woont? Eten; dat doen we wel op de bank 😉
Party aan huis
Vanaf die dag kon ik los en heb ik mijn buren vaak tot waanzin gedreven (sorry nog daarvoor Linda!). Ik heb me het draaien met vinyl geheel eigen gemaakt door iedere dag te oefenen. Ik was soms zó enthousiast dat ik na het werk direct alles aanzette. Had ik weer nieuwe platen gescoord. Dan stond ik, met mijn jas nog aan, tot 23.00 uur te draaien. Totaal niet in de gaten hebben dat je boodschappen nog steeds midden in de woonkamer stonden en je al 3 uur een knorrende maag had. Heerlijke tijden waren dat. En als ik er zo aan denk, ga ik mijn vriend eens lief aankijken; in onze mega-woonkamer moet er toch wel een plekje zijn waar ik het allemaal kan uitstallen? 😀
Vrienden voor het leven
Ik heb in Vrienden de meest geweldige avonden gekend en heb zelfs mijn eigen feest DeedyLicious mogen opstarten. Ik heb menig daken van dat pand gegooid en mede dankzij de gek die Tim heet, hebben we altijd een leuke sfeer neer weten te zetten. Ik hou dan ook nog steeds van ‘mijn hoekje.’ Als we naar Vrienden gaan om te eten of er heen gaan voor de Quiznight, is die hoek van mij. De booth staat er al heel lang niet meer, maar ik voel me daar nog steeds thuis. In die hoek heb ik jarenlang het kippenvel huizenhoog op mijn armen gehad, omdat jullie uit je dak gingen door mijn platen. Ik heb er verdriet gehad, lol gehad, maar most of all; Vrienden gemaakt!
Veel van jullie heb ik leren kennen bij Vrienden en jullie hebben mij zo vaak gesteund. Zonder jullie was het nooit zo’n feest geworden, want wat heb je aan een feestje in je eentje? Jullie hebben er voor gezorgd dat ik meer vertrouwen kreeg in mezelf en me durfde te ontplooien tot een professioneel DJ. En ik voel me geroepen om daar een dankwoord voor uit te spreken; thanks guys!
Na een aantal jaar hard te hebben gewerkt én daarnaast draaien, ben ik ziek geworden, en moest ik er een jaar tussenuit. Na die tijd was het moeilijk om de draad weer volledig op te pakken. Maar ondanks dat ik het niet meer in het tempo van toen kan doen (ik moet er toch aan geloven; ik wordt een dagje ouder en kan geen heel weekend meer doorhalen) ben ik nooit gestopt en noem ik mezelf nog steeds een DJ.
Draaien zal ik dan ook altijd blijven doen, want dat is waar mijn hart ligt. En ik vind dat er véél te weinig Deedy-tunes zijn te horen deze dagen! 😉
Een decennium Vrienden
Super trots ben ik dan ook, dat ‘we’ binnenkort het 10 jarig bestaan mogen vieren. Heel tof dat we er gewoon nog staan. En ook tof; dat Miss Deedy er gewoon nog onderdeel van uitmaakt! Hopelijk is dit een nieuw begin van weer 10 prachtige jaren en hopelijk komen er nog veel van dit soort avonden voorbij.
Tim en Eskar, bedankt in het vertrouwen en jullie vriendschap. Laten we alvast een dakdekker bestellen voor 4 mei, want geloof me…dit wordt er weer een: Het dak gaat er af!
Liefs Wendy
