Zaterdag 19 april is het Record Store Day in Nederland. Een dag waarop de platenzaak wordt geëerd. En dit kan natuurlijk alléén gevierd worden met muziek!
De onafhankelijke platenzaken hebben het moeilijk in deze digitale tijd. Men ziet platenzaken alleen als een verkooppunt van zwarte en zilveren schijfjes, maar ik vind zoveel meer. De platenzaak is voor mij altijd ontmoetingsplek geweest waar je mensen tegen het lijf liep die óók op dat bewuste album aan het wachten waren. Waar je binnenloopt en overdonderd wordt door nieuwe artiesten waar je direct álles van wilt hebben. Of waar je collega-artiesten treft en weer dingen uit de scene te horen krijgt. En je kunt je verwonderen over de schoonheid, of soms wanstaltigheid van albumcovers.
Muzikale ontmaagding
Mijn allereerste platenzaak-ervaring weet ik nog goed. Ik mocht mee met mijn voorbeeld Fedor Limjoco. (Sorry schat, na al die jaren ben je dat nog steeds 😉 ) We gingen op jacht naar nieuw materiaal en mijn allereerste stapeltje platen. Dan kon ik daar mee gaan oefenen op mijn nét aangeschafte Technics SL-1200 draaitafels! Dus hop, op naar Den Haag en samen gingen we op jacht. Onwennig struinend door de winkel heb ik een stapeltje geselecteerd, puur op de cover uitgekozen (tja ik blijf een vrouw hè?!), maar had geen idee waar ik naar ging luisteren.
We betraden een geluidsdicht hokje waar een draaitafel stond. De plaat uit zijn hoes halen vond ik al eng: “Beschadig ik het niet? Scheur ik het papier niet. Muts, kijk nou uit met die naald! Amateur…” Bij het beluisteren van de eerste plaat vielen mij bepaalde geluidjes op, die door de beat heen liepen. Toen ik dat een beetje lacherig ter sprake bracht, keek hij mij met ogen, zo groot als schoteltjes aan en zei: “Als dit soort dingen je opvallen, ben je goed bezig. Jij komt er wel wijffie.” Supertrots én met 138 veren in mijn reet – en 10 platen in mijn tas – liepen we de winkel uit 😀
Knallen in de winkel
In de tijd dat ik nog met een echte platentas op pad ging (tegenwoordig past mijn ‘platentas’ in mijn portemonnee), was het iedere vrijdag een feestje. Na het werk reed ik direct door naar de platenzaak. Ik parkeerde mijn auto en wist niet hoe snel in naar binnen moest rennen. Onderweg hoopte ik dat de draaitafel, die binnen stond opgesteld mét dikke geluidsinstallatie eraan, nog niet bezet was en we lekker konden knallen in de zaak.
Heerlijk moment vond ik dat altijd, want dan kon ik daar direct al ‘voelen’ wat een plaat deed. En als de hoofdjes van Pascal (DJ Precision) of Melvin Warning dan ook op en neer gingen, wist je dat het goed zat. Zij wisten precies wat ik draaide en waar ik blij van werd. Elke week maakte ze dan ook een selectie uit de nieuw binnengekomen platen.
Als ik dit zo even snel teruglees, merk ik dat ik deze tijden echt wel mis. Het selecteren gebeurd tegenwoordig allemaal voor en door een schermpje; is toch jammer? Je kan nooit meteen je enthousiasme delen.
Maar om te vieren dat ik er enórm toffe tijden heb gekend, ga ik zaterdag dan ook éven een bezoekje brengen aan een platenzaak. Gewoon om even de vinyl-lucht op te snuiven en te bladeren door de bakken. Even kletsen met mijn mede-muziek-liefhebbers en daarna weer met een zwaar gevoel in mijn schoenen naar huis. Om me dan te realiseren dat het een bijna vergane glorie is.
Over Record Store Day
De winkelvloeren van meer dan 80 onafhankelijke platenzaken veranderen op Record Store Day in verschillende podia door het land verspreidt, met meer dan 250 optredens. Vele artiesten touren door het land om er zo veel mogelijk aan te doen, een enkeling zelfs 12 op één dag. Of de artiest nu al een volledig uitverkochte clubtour in het vooruitzicht heeft of debuteert op Record Store Day, er wordt met liefde gespeeld en geluisterd.
Kijk snel op de site, waar bij jou in de buurt een platenzaak zit én wie daar komen optreden.